"Fesleğen Soslu Külçe Altın Pişirdim Şekerim..Buyur gel!"

Merhaba sevgili takipçiler…

Aslında bugün için başka planlarım vardı..Mesela şiş boğazımla yutmaya çalışarak kahve içmek, antibiyotiğin etken maddelere verdiği yetkiye dayanarak midemi bulandırması eşliğinde yaz meyveleri tıkınmak, ve başlayıp başlayıp yarıda keserek izlemeye çalıştığım “Game of Thrones”a devam etmek gibi…Ama internette dolaşırken ilgimi çeken bir haber gördüm sizinle paylaşayım dedim. Konu mu ?Japonların müsrifliği!  Yiyecekleri yutamayan bendenizin gözü yemekten başka bir şey görüyor mudur sizce? Açım aç!

Gördüğüm nefis yiyeceklerden biri  Matsutake mantarıydı arkadaşlar! Mantar olarak Japonya’da doğmuş bu oluşum ilerleyen günlerde ve aylarda minyatür bir ağaca benziyor diyebilirim..Okuyunca aklıma Japon çizgi filmleri geldi. Çekik gözlü bu arkadaşlar çizgi filmlerinde kocaman gözleriyle boy gösterirken;  kısacık boylarına inat upuzun mantarlar da üretmişlerdir! (Psikoloji bilimine ait engin bilgilerimi ben kuru fasülye-pilav, menemen, mantı, tereyağlı İskendere borçluyum! Hala beyin göçü yaşıyoruz..İlginç!) Az bir miktarı 1000 dolarmış bu arada..

Yiyecekerden bir diğeri de yine Japon milletine ait Wagnu etiymiş…Bu et, henüz sığır halindeyken sadece birayla besleniyormuş…”İçip-güzelleşen”  bu sığırlara hergün masaj yapılıyormuş bir de..Koçun yanına yaklaşabilsem ben de kurbanda benzer muameleyi bizimkine yaparım da nerdeee..2800 dolar bu ehli keyif canlı.. Mönünün sonunda “açık arttırmayla” satılan Yubari Kavunu var ki tatlı niyetine, bu konulara hiç girmeyelim!

Çiğköftenin acısının çakralarımı açmasıyla, sizlere sosyo-ekonomik tezimi sunuyorum: Tüm sene otur pilav, kalk balık, yan dön yeşil çay moduyla yaşayan Japonların, o ekonomik durumla senede bir kere hovardalık yapması mümkün ve makuldür! Üç bin yedi yüz elli yedi yıl sonra ülkenin ekonomik refah seviyesi tavan yapıp da ; parayı nelere harcayacağınızı bilemezsiniz aklınızda bulunsun..Maksat kamuya hizmet efendim!

Çek usta ordan bir buçuk pilav üstü kuru!